33 στροφές

Πάνω στο ποίημα 33 Στροφές του Αλέξη Σταμάτη

33 στροφές γυρίζω
και ηχώ το φιλί σου ένα κοκκάλινο σμάλτο

Η πλάι μου ανάσα η πιο βαθιά
ανοίγει θρύψαλα το σώμα
και στάζει κάπου χούφτες νιότη.

Μεμιάς η ηλικία φανερώνεται
και φωτιά, πολλή φωτιά...
Ψυχής απόπλους ένα κατακαλόκαιρο.

33 ζεϊμπέκικες στροφές
και μια δεκαετία απωλεσθείσα
να ταράζει το βαλτωμένο μου

Ανάστατα τα χάδια στροβιλίζουν το μυαλό
Ανάστατα τα μάτια- απ'τον πάτο της εικόνας
22 χρονιές με σημαδεύουν

Η πλαγινή σου ανάγκη
βελόνα στροφομέτρησης
δαγκώνει το λαιμό της λογικής...

Ομολογία

Δεν είμαι ούτε της ποίησης ούτε του έρωτα.
Της ζωής είμαι λιγοστάκι και φοβάμαι...

Ακολουθώντας τη φυγή

...κι εγώ η άδεια η λίγη
νόμισα πως το καταφύγιο
θά 'ναι ο έρωτας
είτε και η νιότη
όταν τα βρήκα
το πρωί στο μαξιλάρι μου
μαζί τα δυό
κλειστά στο μονοκοτυλήδονό τους
τί απελπισία τότε
να καταλάβω - αργά-
πως δεν τ'αντέχει αυτά
το τζούφιο μου κουφάρι...

Τραυλίσματα

Και τώρα τί κάνουμε;

Έζησε η μάνα... δόξα Σου μεγάλη!
Μόνο που δεν μου είπες
πώς τώρα να πλεύσω
με τόση λίγη που μου άφησες ψυχή.

Να 'ταν κι ο γιαλός λίγο στραβός
τουλάχιστον- να μην ντρεπόμουνα
το λίγο που ξανοίχτηκε
από του βάθους μου τ'απέραντο κενό.

Στο από πριν έτσι που χάθηκα
δεν έχει δρόμο για μισεμό.
Στραβά αρμενίζω- έχεις Εσύ...
Μονάχα εγώ δεν έχω...

Απ'έξω καρυδότσουφλα και μέσα
τσίχλες μέντα πλαστική και λίγο χιόνι...
Ό,τι έμεινε για να θυμίζει
πως ήμουνα κι εγώ παιδί-

το μυστικό μου ενός ανθρώπου
που γεννήθηκε και ξέχασε να ζήσει.
Καλή της σιωπής Σου η νηνεμία
αλλά στείλε και κανένα μικροπρόβλημα,
έτσι για φάρο...