ΠΧ ετών 62

Πέτρινο λιόγερμα γυρνά πεισματικά την πλάτη
συλλογώντας το υπερπέραν.
Η καταδίκη του να πατά με τα καπούλια
μικρή πράσινη χαράδρα περασμένα τα εξήντα
-λίγο μετά το άνθος της ηλικίας της.

Μικρή πράσινη χαράδρα εξήντα δυο χρονώ.
Να μπορούσα να σε υιοθετήσω μάνα.
Να σε στείλω στο βράχο να θηλάσεις Καρυάτιδες.
Να σε στείλω στο λόφο να χωρίσεις ντουβάρια.

Και κουρασμένη μια Κυριακή του καθισιού
ν’ απλωθείς στον πρόναο Βασιλικής με τρούλο.

Να μάθεις τον πιστό Άμισο και Μυκήνες.
Να μάθεις τον αυλόγυρο βρούβα και σάψυχο
και το χορτάρι ασπάλαθο, άψινθο, μοσχοκάρφι.

Με θυγατέρες κίονες κι εγγόνια σου τις νύμφες
μικρή πράσινη χαράδρα μητέρα των ετών
με το μουρμουρητό νανούρισμά σου

να γεφυρώνεις ανθρώπων χαλάσματα.