ΠΧ ετών 62

Πέτρινο λιόγερμα γυρνά πεισματικά την πλάτη
συλλογώντας το υπερπέραν.
Η καταδίκη του να πατά με τα καπούλια
μικρή πράσινη χαράδρα περασμένα τα εξήντα
-λίγο μετά το άνθος της ηλικίας της.

Μικρή πράσινη χαράδρα εξήντα δυο χρονώ.
Να μπορούσα να σε υιοθετήσω μάνα.
Να σε στείλω στο βράχο να θηλάσεις Καρυάτιδες.
Να σε στείλω στο λόφο να χωρίσεις ντουβάρια.

Και κουρασμένη μια Κυριακή του καθισιού
ν’ απλωθείς στον πρόναο Βασιλικής με τρούλο.

Να μάθεις τον πιστό Άμισο και Μυκήνες.
Να μάθεις τον αυλόγυρο βρούβα και σάψυχο
και το χορτάρι ασπάλαθο, άψινθο, μοσχοκάρφι.

Με θυγατέρες κίονες κι εγγόνια σου τις νύμφες
μικρή πράσινη χαράδρα μητέρα των ετών
με το μουρμουρητό νανούρισμά σου

να γεφυρώνεις ανθρώπων χαλάσματα.

3 comments:

teiresias said...

Διασκευή της μικρής Πράσινης Θάλασσας του Ελύτη,απ' την ανάποδη...
Πετυχημένη απόπειρα...

Socrates Xenos said...

Τόσα του νου χαλάσματα
και σαν γυρνώ
δεν ξέρω πού είν` το πίσω


Μια κυριακάτικη καλημέρα

ioeu said...

Πόσες, θεέ μου, οι γέφυρες ανάμεσα στων ανθρώπων τα χαλάσματα...


...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...