Σατισμένη η στιγμή ακινητοποιείται σαν να πιάστηκε σε
δίχτυα φωτογραφικού φακού. Ο τοίχος την ακολουθεί,
αφοπλισμένος κι αυτός, υποχωρώντας σε μια βαθιά
υπόκλιση. Το φως σκοντάφτει στα πιο ψηλά κυρτά και
στις κορφές και κοκκαλώνει- μάτια ζαρκάδια εθνικής οδού.
Τίποτε δεν κινείται. Όλα
- κι η επιφύλαξη ακόμη-
στημένα σ' επιφυλακή.
Λογικό.
Πού ακούστηκε να κοιμούνται οι άγγελοι
στα χέρια των ανθρώπων;
...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...
7 comments:
Ελα μου ντε , που ακούστηκε !
Καλή σου χρονιά ! :)))
Τρυφερό , τόσο πολύ τρυφερό!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ με όσο το δυνατόν περισσότερες εκπληρώσεις.
Eugenia
Καλή Χρονιά, Ναταλία!!!
Και που ακούστηκε οι άνθρωποι να βρίσκουν τους αγγέλους;
Λογικό.
Πού ακούστηκε να κοιμούνται οι άγγελοι
στα χέρια των ανθρώπων..
θα μπορουσε και να σαι η Ναταλια των αγγελων λοιπον ...
Κι εγω δεν με αντεχω Ναταλια πολλες φορες .
και δεν ειναι οι λεξεις αλλα η ψυχη που βαραινει .
Αυτες τις μερες εγραψα διαφορα .
ενα σκορπιο να σου στειλω .
...Δε εχω παι το κενο μου
να σε χαιρετω
Μονο μια θαλασσα
που κι αυτη λασπωσε
στις αμφιβολιες .
Τις πολυχρωμες ευχες μου να σου στειλω για ενα προσωπο με πολλα γλυκα χαμογελα .
Ιωαννα
"Άραγε
να `σαι συ
η στέγη στην άκρη του κόσμου
γιατί όταν βρέχει
-και βρέχει συχνά-
γεμίζει μάτια ορφανά η νύχτα
που κατρακυλούν ουρανούς
κάτω απ` τη στέγη του κόσμου
σωρός τα βλέμματα
κίτρινα αίματα
λεμόνια ατρύγητα
ομιλητικά
εκεί ανάμεσα στα άραγε
και τις ραγισματιές των στερητικών
υστέρησα
επικλινής των κόκκινων διαθέσεων
Ρώτα τα γόνατά μου..."
Στη Ναταλία
Κατέχεις την τέχνη της ποίησης.
όμορφοι οι στίχοι σου
Καλησπέρα
Post a Comment