Τοκογλύφος Ενοχή

Ποτέ ως τώρα δε με λυπήθηκε
να αφήσει τους φόβους μου ανεκπλήρωτους
και τις ελπίδες μου αχρέωτες.
Είναι αναπόφευκτα συνεπής η τοκογλύφος ενοχή μου.
Απανταχού επιβλέπουσα μεγάλη αδελφή,
προσημειώνει μία μία τις ευθυμίες μου.
Νά'ναι ακριβές το μερίδιο της χαράς
που θα σφραγίσει όταν θα έρθει η ώρα.
Της προσκομίζω τους τόκους των στιγμών μου,
κι αυτές πια, στείρες μανάδες τιμωρίες,
σουλατσαίρνουν σε ενθύμια και φωτογραφίες.
Ό, τι κι αν της πληρώσω γυρίζει πίσω
συναλαγματική αδειασείστου αμφιβολίας.
Αχόρταγη εξαϋλώνει με την ίδια μου την επιμονή
κάθε νύχτα έναν λόγο ύπαρξης οψίφυγο,
αλγοριθμώντας τον σε κάποια λογική επιταγή.
Εκδικούμενη φαντάζομαι και τις δικές της επενδύσεις
που δεν ολοκληρώθηκαν να γίνουν πένθη ενήλικα.

Δεν ξέρει πως τα διψώ πια
τα διαμαρτυρημένα της δαγκώματα.
Πως πια την περιμένω
να διεκδικήσει τις αποναρκωμένες ώρες μου .
Είναι μεγάλη παρηγόρια η καταδίωξή της.
Όπως όλοι οι πόνοι που νομίζουμε πως μας γλυτώνουν απ' τη λήθη.