Ξημερώνει με ψιλόβροχο.
Ελληνικός καφές και στο βάθος πρέφα.
Τον κοιτάζει στα μάτια.
Αυτός μιλάει για ποιήματα
πετώντας τα χέρια πέρα- δώθε
κι αυτή ανατριχιάζει. Μόνο
που αυτός δεν είναι 'κει
το παιχνίδι είναι στημένο
και τα λουλούδια απεργούν και σήμερα.
...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...
8 comments:
Γυρισες λοιπον .
καηκαν και οι αφτρες στην αναμονη σου .
Που ησουν
Γιατι δεν ησουν πουθενα
Ιωαννα
Νά'σαι πάλι πίσω!
καλώς τη
καλημέρα σου
τσα κι από μενα.
Οι ψευδαισθήσεις της ζωής μας οι αισθήσεις.
Αραιές οι αναρτήσεις σου, αλλά πυκνές και όμορφες
Καλησπέρα
"Ήρθα να σου πω
την απάνεμη ακρογιαλιά που διανυκτερεύει
να βγεις
έσωσες τουλάχιστον χέρια ψηλά
τα κλουβιά με τ` αηδόνια;
Βγες , έλα στην ομιλία κοντά
Ξέρω πιο πολλά κι απ` το ερημονήσι των γλάρων..."
Κι εσύ ξεκίνησες,
βγήκες στο δρόμο
σ' εμπόδισαν οι απεργίες,
κι άργησες να φανείς.
Στίχοι που προσποιούνται ότι κοιτούν αλλού, δίχως να συνειδητοποιούν πως είναι δυνατοί.
Φαίδων Θεοφίλου
Post a Comment