skip to main
|
skip to sidebar
...'Ες γην εναλιαν...
Δάσκαλε
Πού νά’σαι πια;
Νά’χεις πεθάνει;
Ό, τι μού’μεινε από ‘σένα
Μια καίρια φιγούρα
στα δεξιά του ήλιου.
Νά ‘χεις πεθάνει.
Να μη με βρει τ’ασήμαντό σου.
Newer Post
Older Post
Home
...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...
Ποια ειμαι
Θυατειρα
View my complete profile
Κoσμος
Baghdad Burning
Noam Chomsky
Ακανθος
Ανορθογραφίες
Εβελίνα
Η σκόνη της ιστορίας
Μανώλης Ρασούλης
Μεταφραστικά
Νίκος Δήμου
Υιοθεσίες
Γειτονια
Ήχος Πλάγιος. Μόνος...
Αίολος
Αλέκτωρ
Βασίλης Ρούβαλης
Γιάννης Ευθυμιάδης
Γιάννης Ρηγόπουλος
Για όσο τα ρόδα
Γιώργος Μίχος
Εφεσίως
Θεοδόσης Βολκώφ
Θοδωρής Βοριάς
Ιωάννα Rococo
Κατερίνα Κατσίρη
Κερκόπορτα
Κλανιά
Μαύρος Κυνηγός
Πετεφρής
Φιλοξενείο
Παρεες
Critical Error
e-poema
Happy Few
Poeticanet
Άσπρη λέξη
Ανεμολόγιο
Εντευκτήριο
Ηριδανός
Λέξημα
Λογόκηπος
Πληγες
►
2007
(41)
►
July
(6)
►
June
(3)
►
May
(12)
►
April
(14)
►
January
(6)
▼
2006
(41)
►
December
(3)
►
November
(2)
►
October
(3)
►
August
(4)
►
June
(12)
▼
May
(17)
Αδυναμίες όρασης
Νέο έτος
Ένοχη
Ο έρωτας κι η κόκκινη γαλότσα.
Άσμα ελληνικό μακαβριότατο
Το σονέττο του Ι
Β. σου κλείνω το μάτι
Ύμνος στον σπουργίτη
Δάσκαλε
Χωρίς Τίτλο
Σκόνη
άτιτλο
Πέτρινη Λήθη
Αποτυπώματα
Στιγμιότυπο ... μετά θάνατον
Για τις γυναίκες με τους φερετζέδες.
«Ποίησις είναι η έκφρασις στίλβωντος ποδηλάτου»*