Coda

coda

Στο από πριν χαμένο επιμένοντας

Στην ασήμαντη έλλαμψη της σπίθας
από τη μακρινή γιορτή
σε μια λύση δακρύων
επιστρέφει στο ύψος του ο κόσμος

Όλες οι πόλεις του πλανήτη
έχουν το ίδιο πρόσωπο
καθώς η νύχτα προσγειώνεται στ' αεροδρόμια
την ώρα που επιτετραμένοι, ναυτικοί
και τρομοκράτες
εξαργυρώνουνε συνάλλαγμα και θάνατο
για βουλιαγμένους θεατές μπρος σε οθόνες
των ενυδρείων που σαρώνουν τα ηλεκτρόνια

Στου πυροβολισμού τη λάμψη όπως στο γόνατο
γράφεται και το ποίημα
όταν αιμόφυρτος ο ανήλικος έρωτας
ρίχνεται τα μεσάνυχτα στων κοριτσιών τον ύπνο

Στο από πριν χαμένο επιμένοντας.

Ποίημα του Γιώργου Μίχου, που βρήκα στον Λογόκηπο. Απαντώντας του έγραψα-

Σε μια λύση δακρύων
κρύφτηκε πεταλούδα

πολύ αργότερα
όταν πρασίνισαν πια τα νερά
τεντώνοντας νήπιες ακόμη φτερούγες
πέταξε

και στα πράσινα νερά της έλλειψης
έγινε φως
ουράνιο τόξο
και γιορτή

έτσι ο απόπλους
Μνήμης της Πρώτης...