...

Γιατί έτσι. Γιατί απ' την αρχή μόνο προς το τέλος ταξιδεύω.
Ιδρώνω. Ατέλειωτη απόλαυση η κώχη του ποτέ- ας μη σ'αρέσει η λέξη.
Ατέλειωτη όπως όλα τ'ανεκπλήρωτα. Ποιητική αηδία τρία φάσκελα- Πάμε!
Τότε μιλούσαν για στιγμιαία μοναχά πραγματικότητα κι εγώ γελούσα, τώρα
-Ιδρώνω λέμε- μα δε μπορεί,είπα, να 'ναι όλα ποταμός. Υπάρχεις; Τί υπάρχει;
Δεν ξέρω δεν ξέρω στροβιλίζομαι καπνός, φωτιά όχι, όχι φωτιά- κρύφτηκα ή ακόμη;
Έμεινα παγωμενη ανάμεσα στα λόγια και μια αιωνιότητα θολή
Νεκρή τριάντα δευτερόλεπτα- απορώ απόρριψη απορέω- ωραίες λέξεις...
Με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο την γενναιότητα του σκύλου μόνο και κρύο.
Έλεγες πως ανακαινίζουν- Ποτέ σου δε θα μάθεις; Δεν ξανανειώνει τίποτε.
Θάνατος επιεικής- ανάποδα οι μηχανές- δε γεννήθηκε ακόμα. Ούτε παράταση δίνεται.
'Ενα λεπτάκι μόνο. Σε παρακαλώ. Τουλάχιστον να αυτονομηθώ ν' αυτοκτονήσω κάποτε.
Λιγοστάκι Λογιστάκι Γυναικάκι Γραφιαδάκι Πουτανάκι Ανθρωπάκι Σκουληκάκι
Ελάτε κύριε, πάρτε ένα υποκοριστικό. Ποιό σας αρέσει καλύτερα να σας το κεράσω;
Ιδρώνω γαμώτο! Πάρτε αγαπητέ, σας βολεύει καλύτερα ένα γλυκερότερο; Κοριτσάκι;
Σκατουλάκι; Διακοπτάκι; Πάρτε τα όλα να μην έχω ψευδαισθήσεις πια.
;Γιατί έτσι. Γιατί, εν τέλη, σ' όλα τα κράσπεδα μονάχη έκλαψα.