Οι καλύτεροι της γεννιάς μου έγιναν φονιάδες
_____________________ έγιναν πρεζάκια
_____________________ έγιναν ποιήματα
_____________________ ή ταφόπλακες
Μείναμε τ'ανθρωπάκια. Δεμένοι στο κατάρτι
της ύλης. Όμηροι κάποιου φόβου.
...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...
28 comments:
Αλλά απ΄την άλλη, θα μνημονεύονταν άραγε οι καλλίστοι, αν δεν ήταν οι φτωχογραφιάδες να κρατάν τα πρακτικά των πεπραγμένων τους;
Απόλυτη...
Κι αν έφυγαν
Έμειναν στους δρόμους τα βήματά τους
να εμποδίζουν στο παρκάρισμα
νεόπλουτους
Τούτοι έμειναν κηλίδες
πάνω σε κιτρινισμένα ποινικά μητρώα.
Μια ιστορία
δίχως δόξες και τιμές
δίχως προδότες και ήρωες
Κι οι άλλοι
οι φιλόδοξοι ςπιζώντες
σκουπίζουν τα πόδια στο πατάκι
να μη λερώσουνε το πάτωμα
κι ύστερα τι θα γράψει
η ιστορία.
Ίχνη πελμάτων στη βρεγμένη άμμο.
Στο πρώτο μεγάλο κύμα θα σβήσουν κι αυτά…
Μεγαλώσαμε πια
χάνοντας έτσι το μεγάλο τρένο των θρύλων…
Είδα τα καλλίτερα μυαλά της γενιάς μου να τα καταστρέφει η...ποίηση
και κατέληξες στο συμπέρασμα . . . .
πως;
και καλά κρίνεις τον εαυτό σου δημόσια
αλλά να μας βάζεις όλους στον ίδιο ντορβά . . . .
τι σχόλιο να σου αφήσουμε
ευχαριστούμε
καλέ τι έπαθες εσύ;
ποιός σε πίκρανε να τον σφάξω όρθιο;
Αληθινό & ωραίο. Θυμίζει λίγο Χιου Σελγουιν Μωμπερλυ. Πολύ δικό σας ωστόσο
ποιος θα γυρίσει το κορίτσι κλειδί αριστερά
να λύσει τα χειροπόδαρα λόγια;
Σ.Ξ
Αληθινό.
Και βαθύ.
Ταιριάζει και για τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς. - μια δεκαετία, υποθέτω, προγενέστερη.-
Την καλησπέρα μου
... ή βρίσκονται στην αφάνεια, που, ωστόσο, μπορεί να αποτελεί και επιλογή τους...
Φόβος είναι ό,τι δεν μπορούμε να αντικρύσουμε. Εσύ μάλλον στέκεσαι άφοβα καταντικρύ του.
Πώς αδειάζεις έτσι μια γενια;
(δεν ανηκω)
" Δεμένοι στο κατάρτι
της ύλης. Όμηροι κάποιου φόβου" !
Δεν έχεις καθόλου άδικο!
Καλή σου μέρα.
:))
Η αιώνια αγωνία σιδώνιων ποιητών, που αποτυπώθηκε δραματικά σ' εκείνο το ΜΑΣ ΓΕΡΑΣΑΝ ΠΡΟΩΡΩΣ ΓΙΩΡΓΟ το κατάλαβες; του Αναγνωστάκη...
Γεια σου Ναταλία..
Είμαι μουσικός και με ενδιαφέρουν κάποια έργα σου. Αν θέλεις στείλε μου ένα μήνυμα στο singeorge[at]gmail[dot]com
Αυτά.
Καλή χρονιά.
"...Δεν υπάρχουν πιά φαρμακεία
για τις ψυχές που διανυκτερεύουν.
Ο σώζων εαυτόν,σωθήτω".
Αντώνης Γκίκας
(αν δεν κάνω λάθος).
Καληνύχτα.
oi kaluteroi ths pareas sou
opws esy
spoudaia antigrafoyn
μου αρέσεις.
και χτες...καλά τα είπες.
Δυνατά.
Μεγαλώνουν τα χρόνια, πως αλλιώς οι ψυχές να ξεφύγουν; πως αλλιώς τα σώματα να σωθούν απ' το φόβο της ύπαρξης;
Καλησπέρα
...παίρνω λοιπόν το αμεταχείριστο μονοπάτι
στη μνήμη αλειτούργητων λέξεων
από τις μεσοτοιχίες
των φτηνών δωματίων
που αναποδογύρισαν τα δυσεύρετα χείλη
των αστραπών...
...κι εκείνο το σκίρτημα στο νεύρωμα των φύλλων
που μιμήθηκαν τη δύση στα δάκρυα
των ονείρων
και πόντιζαν τα τραγούδια σε ρηχά όνειρα
στα ήσυχα μεσημέρια τους
κηδεμονεύοντας τα φωνήεντα
σε κραυγές αλλότριων πόθων...
skotadi...
Χρονια πολλα οπου κ αν εισαι οτι κ αν κανεις.
"Κι άσε τη γη νεκροταφείο
με πτώματα πάνω παλιων εραστων,
να στεκουν εκεί για πάντα χλωμοί-θύματα άστοχων ερώτων παλιών..."
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ,
ΓΕΜΑΤΑ ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΑΠΗ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ , ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ , ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΙΑΞΙΜΟ. ΥΓΕΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!
ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΕΥΓΕΝΙΑ
δε νομίζεις οτι πρέπει να αναφέρεις το όνομα του ποιητή του οποίου το πόνημα αναδημοσιεύεις ;
Οι γενιές είναι σαν το μπιλιάρδο.
Κάποιοι κερδίζουν και άλλοι χάνουν
τέλος η διαπλοκή
ουστ.
Post a Comment