Ερωτικό

Ακούστηκα από μακριά βουή.
Ρυθμός αρχαίος φυσικός όπως χτυπά σφυρί στ' αμόνι και πελέκι στο κλαδί.
Πλησίαζα κι αχνοφαινόταν το μανιτάρι σκόνη που ξυπνούσα -ένας χαλασμός πυρηνικός αναταράζοντάς την ως τη ρίζα.
Φώναξα:
Είμαι ο Βασιλιάς ο Αθάνατος του Πόνου, ο Δαμαστής των Λέξεων, ο Δαίμονας, ο Κένταυρος, ο Ήρωας, ο Ακόμη Χλωρός... Ο Αναγκαίος
Κι έμοιασε η κραυγή κρυστάλλινη αλήθεια κι αφέθηκα στα μάγια-
αναγκαιότερος του νερού, της πέτρας, του φωτός.
Αναγκαιότερος της θέλησης εγώ, τη λύγισα.
Έφτασα κραδαίνοντας, σπαθί μου, το δώρο της Φωτιάς.
Ζητούσα γη και ύδωρ.
Φορούσα ένα πλατύ χαμόγελο όλο κυνόδοντες, μια υπόνοια καλύτερων καιρών, κι ένα όνειρο που μ' έκαιγε στα στήθια.
Μάρσαρε απ' το στόμα μου ένας λίβαςπου ψιθυρούσε λόγια διάσπαρτα κι εκείνη άκουσε ποιός ξέρει τί... ευτυχία....
Θρυμματίστηκε στα στρογγυλά μου δάχτυλα και γονυκλινής μ'ευχαρίστησε που απ' όλα τα ελέη διάλεξα το δικό της να ζητήσω.
Βάλθηκε να μου δείξει πως τ'αξίζει.
Χαύνοι κι οκνοί οι άνθρωποι- καλά τους λέω- ορθάνοιχτη με δέχτηκε.
Πρόστυχες και νεκρές οι γυναίκες- καλά τις λέω- με λύσσα με φρόντισε.
Και μ΄όλη την ψίχα της μού 'πλεκε νυχθημερόν τα γλυκερά στεφάνια της του έρωτα, του πόθου και του πάθους- απολογούμενη βεβαίως τ'ανάξιό της λίγο διαρκώς.
Ούτε μου ζήτησε καταγωγή ούτε και μπόρεσε το προφανές να δει.
Δέχτηκε με βουλιμία του Δαναού το δώρο:
Πυρ το Εξώτερο που έσερνε θρέμματα της Πανδώρας,
και διαμελίστηκε
μικρά μικρά σφαιρίδιασπαρτά στα πόδια μου. Μια φρικιαστική λασπωμένη αιμοραγία.
Ακροπάτησα προς τα πίσω κι ύστερα εμπρός, κι όλο και πιο βαριά πατώντας έφυγα φτύνοντας μ' αηδία ο χαλαστής το χάλασμά μου.
Έτσι είναι.
Πήρε αυτή ό,τι άξιζε. Γίνηκα κι εγώ ό,τι αξίζω.

8 comments:

stefanos said...

σίγουρα εμείς οι άντρες δεν θα καταλάβουμε ποτέ τις γυναίκες

ΙΠΠΟΛΥΤΗ said...

'φτύνοντας ο χαλαστής το χάλασμά μου...
πήρε ό,τι άξιζε
γίνηκα κι εγώ ό,τι αξίζω''

σ'ευχαριστώ για το εφαλτήριο πρωινό

πολύ δυνατό όλο,καλή σου μέρα

www.katagelies.gr/katagelies/ said...

Σου ευχόμαστε ευτυχισμένο και ακόμα πιο δημιουργικό το 2008.

Unknown said...

ολόκληρο όμορφο.
δε μου άφησε να του ξεφύγω ούτε στιγμή.
ποίημα είναι κάτι που σε κρατάει ζωντανό.

να'σαι καλά λοιπόν, εν μέρει συνονόματη, μιας κι εγώ, αυτό το κάππα είχα διαλέξει για σπουδαίο, ανώνυμο ψευδώνυμο...:)

Anonymous said...

tria poulakia kathontan

Anonymous said...

pragmatika mpravo sas..... tha ithela poli na episkeftite to site moy ka na moy peite tin gnomi sas..
www.lefta4you.blogspot.com
www.tainies4you.blospot.com

eleni said...

Πολύ καλό είναι. Συμασία δεν έχει αν αγγίζει την τελειότητα...αλλά η έπνευση και η προσπάθεια.

Προσκλητηρια Γαμου said...

Περίεργο αλλά ωραίο!


...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...