Ποιά ποιήτρια ρε;
Πού την είδες;
Απ΄το πρωί ως το βράδυ αραχτός στην πολυθρόνα
τσιγάρο στο στόμα και τ' αριστερό στο βρακί
εφημερίδα-ποτάκι-τσόντα-ποιήματα-μαλακία-τσίχλες
όλα μαζί σωρός στο βαλτωμένο σου
άπλυτα παλιόρουχα που βρωμάνε πεταμένα
Ρούφα ρε! Ρούφα τα όλα ίσα!
Πεινασμένο μωρό κρεμασμένο σε σάπια ρώγα
μυξοκλαίει και χέζεται στον ίδιο τόπο
και δεν ξέρει αύριο
δεν ξέρει είμαι και θέλω/ γουστάρω κι αγαπάω/
νιώθω/σκέφτομαι/ νομίζω.
Τίποτα.
Ρούφα παλιογλύφτη!
Έξω την γλώσσα ρε!
Έξω, να τεντωθεί όσο μπορεί και να ξεράσεις για να νιώσεις.
Ως το χώμα ως τα παπούτσια μου
και τη σαπίλα μου κρεμασμένη στο λαιμό χάντρα πλαστική
και τη μιζέρια μου ανάγλυφη μπροστά σου
να τη γλύφεις όποτε θες με τα άδεια σου λόγια
και τα άδεια μάτια κουμπότρυπες παλιού παλτώ
άδεια ψυχή σαπιοκαραβέλα με τεράστια κατάρτια αναπόφευχτα
να μασουλάς την ίδια καραμέλα μεγαλείο μου
να σου λιγδώνει το μυαλό και να σε λιώνει
φρούτο στο πεζοδρόμιο μέρα λαΐκής
Ρούφα γαμημένε!
Ρούφα την ψυχή μου και ρέψου ψευτονόημα.
Πέτα μια εξυπνάδα παιδί δημοτικού κακότροπο
κι αγόρασε με/ πούλα με/ μίλησέ με/ ζωοτόμησέ με
γίνε αρχοντάς μου με το μεγάλο σου κωλοβυθόμετρο σκήπτρο
να τσιγκλάς να κεντρίζεις και να χτυπάς στην πλάτη
καλό παιδί η φουκαριάρα κερδίζω τρία κάστανα.
Ρούφα ό, τι θες και σκύβε!
Προσκύνα!
Φίλα την κατουρημένη μου ποδιά ξεφτίλα
να φανεί με τον κώλο τουρλωμένο η αρχοντιά σου
και να σου δείξω τί το κάνω το σκήπτρο σου!

7 comments:

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Σκληρό στη γλώσσα
Υψηλό στο ήθος.
Και για τίτλο
το σύμβολο της ένωσης συνόλων (συμβολίζει κάτι; )

Ναταλια Καππα said...

καλημέρα τάσο!

ναι είναι ακριβώς αυτό- ένωση.
Ενώνει εμένα με τον εν προκειμένω κριτικό/
τη σκέψη μου με την ανάγνωση μου/ τις τσίχλες με τα ποιήματα/
τις κρίσεις με τα σκήπτρα/
την ανάκγη μου να μιλήσω με την αηδία μου να υπερτιμηθώ/
την ανάγκη μου να κριθώ με την αηδία μου κουβαλήσω τιμή αξιολόγησης/
εμένα και τον κόσμο που σιχαίνομαι αλλά είμαι μέρος του κι όλας.

Κάποτε θα έχω υπάρξει ίσως άθελά μου κι εγώ ο κωλογλύφτης με το σκήπτρο- κωλοβυθόμετρο της ποίησης. Χειρότερα- κάποτε ίσως παραμυθιάστηκα για λίγο πως είμαι ποιήτρια...

όχι που νόμισα ότι θα γλύτωνα :)

vel... said...

Ωχ, ωχ... κάτσε να συνέρθω και επανέρχομαι. Αν και δεν θα κρατήσω σκήπτρο, με βελόνα γίνεται βυθομέτρηση άραγε; :)

Θα μου πάρει κανα δυο τρεις μέρες, μπορεί και παραπάνω, εκτός κι αν πέσει κι άλλη αστραπή :)

vel... said...

Επανήλθα πριν την επόμενη αστραπή, σόρρυ. Καλό! Κι όχι μόνο. Αληθινά σκληρό και σκληρά αληθινό. Η ουσία της βελόνας είναι πως είναι πικρά αληθινό, πάντως...

Γιώργος_Κ said...

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α !


Απλά....

Anonymous said...

Get This

• Dot, and now some more ……dot dot dot.
Do you see? The first is round and formed by one convention. It is a bullet point. Perhaps its use is meant as a metaphor of some intention?

Do you know?

Dot: In English or in semaphore, or maybe used in brail for sightless eyes to ‘see’. In binary

A dot is a dot and in conjunction with some more, a code is formed. Communication in form

Dot. She was my aunt. Dorothy. I miss you.
And now some more ...but slightly bigger than before and only three this time. What can it mean? There were six at first and in a smaller point size. Ah! They must be points? Not dots.

But then in lower case and using words come three. And all of them begin with ‘little’ ‘d’


Communication in form. I write, you read. But think of this as you subscribe to my intent.
Or, ascribe your unrequited devotions to these forms of expression.

Quantum in origin, like an atom: .(a square one) it has only the probability that it exists conceptually as metaphor of any meaning to you.

You have no crack, nor key to make this program work to gratify or satisfy your needs. I have not written this of you, for you. You don’t exist except in your response and by the needs that you expose.

--- dash dash dash!
S O S in plain text can be transcribed to codes in form.

Some Obscure Semantic meaning? Supposedly Obvious Statement? Spurious obnoxious sedition?

Shove off stupid

.._. .._ _._. _._ _ _ _ .._. .._. (if you need a clue it’s Morse)

The message has morphed in form but the meaning is explicit. Interpret it how you want.

But when she writes and shows her pain in poem, it is not for you to think you have an X ray to her being.

You may read the words and think that you are seeing

You may need to view tumours of her life and say you share them too, then tell her that your diagnosis gives you a bond, as critics do

A lash to her, a rope that ties her expressions, her codes and artifices to your self mutilation, turned back on her in devotion and praise. An insult to her act of honesty

Ascribing meaning to her alliterations is your problem. Her code of words in use and form comes without an encryption key

Get it?

Anonymous said...

Oh yes we do...


...ΚΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...